Terug naar huis? Ouders missen houvast na uithuisplaatsing
Bij een uithuisplaatsing hoort, in principe, de vraag: kan dit kind weer terug naar huis? Maar in de praktijk blijkt die weg vaak onduidelijk, geblokkeerd of zelfs onbestaand. Het onderzoek Terugplaatsing na gedwongen uithuisplaatsing van Universiteit Leiden (2025) laat zien dat:
- in maar 19% van de situaties aantoonbaar aan terugplaatsing wordt gewerkt
- ouders vaak niet weten aan welke doelen ze moeten werken
- nazorg ontbreekt na terugkeer, met als gevolg dat 1 op de 4 kinderen opnieuw uit huis wordt geplaatst.
Ouders zeggen: “Ik voelde me geen ouder meer”, “Er was geen plan”, “Het ging ineens over mijn verleden, maar niemand hielp mij.”
Wat helpt wél?
- Heldere communicatie en een plan voor terugkeer.
- Hulp aan ouders, ook bij eigen trauma’s.
- Structurele nazorg aan ouders en kinderen na terugplaatsing.
- Gelijkwaardige samenwerking met ouders bij besluiten.
En vooral: minder willekeur. Nu hangt veel af van regio, instelling of hulpverlener. Er is dringend behoefte aan heldere werkwijzen, betere samenwerking en meer rechten voor ouders.
Het onderzoek is samengevat in deze infographic.